Klášter Na FrantiškuOtec si pro Kun

Klášter Na Františku

Otec si pro Kunhutu vyžádal dědické právo na české království od římského krále Richarda Cornwallského a tento stav trval až do narození mužského dědice v roce 1271. Ve dvanácti letech vstoupila do kláštera Na Františku – podle podmínek mírové smlouvy s novým německým králem Rudolfem Habsburským z roku 1276 se totiž měla vdát za jednoho z jeho synů (Hartmanna), což odporovalo zájmům jejího otce. Není ovšem jasné, zda se uchýlila do kláštera z vlastní vůle nebo na otcův pokyn.

Po smrti pratety Anežky České převzala Kunhuta její úlohu v klášteře Na Františku a pečovala o nemocné.
Mazovská kněžna

V roce 1291 se Kunhuta na žádost svého bratra krále Václava II. vdala za piastovského knížete Boleslava II. Mazovského. Kunhuta byla jeho druhou ženou, tou první byla Gaudemunda Žofie Litevská, od které se dočkal dvou synů a dcery.

Druhá manželka Boleslavovi přinesla zvýšení prestiže a porodila mu tři děti: mazovskou kněžnu Eufrozinu (1292– 1328/9), knížete Václava (1293–1336) a jeptišku u sv. Jiří Perchtu (před 1299– po 1311). V roce 1302 bylo nešťastné manželství na Kunhutinu žádost rozvedeno. Při podpisu listin ostatně Kunhuta užívala nejprve titulu dcery českého krále a až poté mazovské vévodkyně. K rozluce manželství snad přispělo i to, že Václav II. už v té době byl korunován polským králem.
Abatyše u sv. Jiří
Kunhuta v podobě modlící se jeptišky

Kunhuta byla králem dosazena do čela svatojiřského "Damenstiftu" jako jeho abatyše tak, že jí dosavadní abatyše Žofie z Pětichvost musela postoupit své místo (a po její smrti se zase vrátila). Kunhuta vládla až do konce života jako abatyše v klášteře sv. Jiří na Pražském hradě. Ambiciózní, energická a uměnímilovná princezna ke své instalaci dostala od bratra insignie svého úřadu: zlatem kovanou berlu (z níž se dochovaly fragmenty pásků s darovacím nápisem) a korunu (přepracovanou v době renesance).

Klášter vynikl jako společenské a náboženské centrum přemyslovské rodiny v období interregna po vymření Přemyslovců po meči v letech 1306 až 1310. Kunhuta poskytla vzdělání a vychování své osiřelé neteři Elišce Přemyslovně, kterou zásadně ovlivnila. V klášteře vyrostla také další Přemyslovna, nemanželská dcera Eliška (sestra Jana Volka, pozdější abatyše kláštera benediktinek v Pustiměři[1].
Pasionál

Kunhuta vynikla objednávkami výtvarného umění, zejména skupiny iluminovaných rukopisů. Vedle brevíře je nejpozoruhodnější z nich Pasionál abatyše Kunhuty, ojedinělý mystický spis o Kristově umučení, se skvostnými velkoformátovými ilustracemi. Jím se Kunhuta zařadila k nejvýznamnějším urozeným mecenáškám latinské Evropy vrcholné gotiky. První text byl sepsán již okolo roku 1312 a celé dílo bylo uzavřeno před dokončením okolo roku 1321, v době Kunhutiny smrti, proto jsou v závěru prázdné stránky a v nalinkované rubrikaci chybějí ilustrace[2]. Na textu Pasionálu se podílel významný dominikánský teolog, kazatel a později inkvizitor Kolda z Koldic. Hlavním autorem byl zřejmě kanovník Beneš, významnou komponentou je výtvarný doprovod. Na titulním listu pasionálu jsou autoři jako klečící donátoři vyobrazeni před trůnem abatyše. V zástupu řeholnic je na posledním místě vyobrazena také Kunhutina dcera.

結果 (日本語) 1:

修道院の Na Františku父王リチャード コーニッシュからチェコ王国の遺言検認のための要求に反対し、1271 年に跡継ぎの誕生まで続きました。12 年間で彼女はでフランツ ・ 1276年から新しいドイツ王ルドルフ ・ Habsburským との平和条約の条件の下で彼女の父の利益に反しているだろう彼の息子 (ハルトマン) の一人と結婚は修道院に入った。しかし、彼自身の自由意志の彼の父の命令で修道院に訴えるかどうかは不明です。大叔母の死の後、アグネスはフランツにクニグンデ ・ フォン ・と病人の世話の修道院で彼女の役割を引き継いだ。Mazovská プリンセス弟の王ヴァーツラフ 2 世の依頼で、クニグンデ ・ フォン ・に 1291 年Piastovského の王子の概況 2 世と結婚。Mazovského。二番目の妻だった、クニグンデ ・ フォン ・それが 2 人の息子と娘だったので、最初だったリトアニア Gaudemunda ソフィア。2 番目の妻 Boleslavovi は、威信の増加をもたらしたし、彼の 3 人の子供を退屈させる: mazovskou プリンセス Eufrozinu (1292年-1328年/9)、王子ヴァーツラフ (1293年-1336) と修道女。(1299年-1311) 前 Jiří Perchtu。1302 年 Kunhutinu に不幸な結婚離婚の要求。書類に署名するときはすべての後に、最初の娘クニグンデ ・ フォン ・ チェコ王とし、公爵夫人のタイトルを使用しました。結婚の法的分離、おそらく貢献、Václav II。その時点で既に、彼はポーランド王を戴冠しました。女子修道院長。Jiříクニグンデ ・ フォン ・祈る修道女の形でクニグンデ ・ フォン ・ Petichvost の女子修道院長ソフィアが彼の場所を譲るならなかった彼女の元 (と再び彼女の死の後) の女子修道院長としてジョージ"Damenstiftu"を頭に、天下りの王であった。クニグンデ ・ フォン ・は、聖の修道院で修道女としての人生の終わりまで統治していた。プラハ城でジョージ。野心的なエネルギーと uměnímilovná 彼のオフィスの弟の記章からインストールする姫: 金錬鉄製松葉杖 (フラグメントとされてきたが奉献碑文の保存状態の良いテープ) とクラウン (ルネサンスの時に改訂)。修道院は区別自体プシェミスル家の社会的な宗教中心としてプシェミスル interregna 後期剣後 1306年 1310 年に。クニグンデ ・ フォン ・は、教育と根本的に影響を与えた重要な Přemyslovně を扱うすべての孤立した姪のマナーを提供しています。修道院はまた育ったボヘミアのエリザベス (ジョン Volek、Pustiměři [1] の benediktinek の修道院の後で院長の妹天然むすめより。PasionálKunhuta vynikla objednávkami výtvarného umění, zejména skupiny iluminovaných rukopisů. Vedle brevíře je nejpozoruhodnější z nich Pasionál abatyše Kunhuty, ojedinělý mystický spis o Kristově umučení, se skvostnými velkoformátovými ilustracemi. Jím se Kunhuta zařadila k nejvýznamnějším urozeným mecenáškám latinské Evropy vrcholné gotiky. První text byl sepsán již okolo roku 1312 a celé dílo bylo uzavřeno před dokončením okolo roku 1321, v době Kunhutiny smrti, proto jsou v závěru prázdné stránky a v nalinkované rubrikaci chybějí ilustrace[2]. Na textu Pasionálu se podílel významný dominikánský teolog, kazatel a později inkvizitor Kolda z Koldic. Hlavním autorem byl zřejmě kanovník Beneš, významnou komponentou je výtvarný doprovod. Na titulním listu pasionálu jsou autoři jako klečící donátoři vyobrazeni před trůnem abatyše. V zástupu řeholnic je na posledním místě vyobrazena také Kunhutina dcera.

結果 (日本語) 2:

修道院フランシス新しいドイツ王ルドルフハプスブルク家との平和条約の条件の下で- Cunigundのための父は、ローマ王リチャードコーニッシュからチェコの王国に相続の権利を要求し、このような状況は、古い1271 12年に男性の相続人の誕生まで続いたFrantiškuで修道院に入りました年間1276から、彼は父親の利益に反している彼の息子（ハルトマン）、のいずれかとの結婚を持っていました。それは。自分の意志の修道院や父の指示に引退するかどうか、しかし、明らかではないが、大叔母アグネスチェコKunhutaの死はフランシスの修道院にその役割を引き継いだ、と病人の世話をした後。Mazovskáプリンセス1291でKunhuta兄、王ヴァーツラフIIの要請で。彼女はピアスト王子ボレスラフIIと結婚しました。Mazovia。Kunhutaは彼の二番目の妻だった、最初のものは二人の息子と娘を見に住んでいた人からGaudemundaソフィア、リトアニア語、だった。ボレスラフの二番目の妻は3人の子供の増加名声を持ってきて、彼を産ん：プリンセスEufrozinu Mazovia（1292- 9分の1328）、王子ヴァーツラフを（1293- 1336年）、セントで修道女 （1311後1299-前）ジョージPerchta。1302年では、結婚はKunhutinuが離婚要求に不満でした。文書に署名するとき、またKunhutaはMazovia公爵夫人の後の最初のボヘミアの王のタイトルと娘を楽しみました。結婚の分離は、おそらくヴァーツラフIIという事実によって助けました。その時、彼はポーランドの王戴冠した。STで女子修道院長を。ジョージ祈る修道女の形でKunhuta Pětichvostの彼女の前の女子修道院長ソフィアは彼の場所を譲るために持っていたこと（と彼女の死の後、彼女が戻ってきた）のでKunhuta王はその女子修道院長としてセントジョージ「Damenstiftu」の頭の中にパラシュートました。Kunhutaは、聖の修道院の修道院長としての彼の死まで支配しました.. プラハ城のジョージ。、野心的なエネルギッシュな芸術を愛する王女その設置に彼のオフィスの彼の兄弟記章から来た：ゴールド金具松葉杖（darovacím記号の付いたテープの断片を保存している）と（ルネサンスに再設計）クラウン。修道院はPřemyslite中に家族の社会的、宗教的な中心地として際立っています有意な影響を受け、その孤立した姪エリスカPřemyslovnyの教育と育成を提供する1310 Kunhuta年1306でPremyslidsの消滅後空位期間。修道院は、よりPřemyslovna、後で[1]。Pustiměřでベネディクト会修道院の女子修道院長となったエリザベス（月Volekの妹の私生児育った情欲のKunhutaは美術、写本の特にグループの注文を優れています。ほかに、これらの情欲の女子修道院長Kunigundeユニークな神秘的な論文の中で最も注目すべきbrevířeキリストの受難、壮大な大判イラスト。Kunhutaがそれを食べるには、後期ゴシック様式の最も重要な高貴mecenáškámラテンヨーロッパの中でランク付けした。最終的にはので、時間Kunhutiny死を最初のテキストは年間1312周りに既に書かれた、全作品が1321年の周りに完了する前に締結されました空白ページとイラストやニートrubrikaciがありません。[2]テキストが情欲のは、主要なドミニカの神学者、説教者とKolda Koldicの後のインクイジターに参加した。主な著者は明らかにキヤノンベネス、添付のイラストの重要な要素であった。タイトルページの作成者でひざまずくとして即位されていますドナーは王位の女子修道院長の前に演じた。修道女の観客が最後の場所でもKunhutina娘を描かれています。

結果 (日本語) 3:

今年は、 1271 年には、男性の相続人の誕生までのフランツ

に kunhutu チェコイギリスはローマ王リチャード・コーンウォールの継承権を求めた父は修道院とこのような状況が続いている。12 年のフランツで、修道院の入力された年の 1276 年から、平和条約の条項により、新しいドイツの王ルドルフ habsburským 下で、彼らを彼の息子たち（ hartmanna ）、彼女の父の興味に違反する 1 つの結婚を得る必要があります。 しかし、彼女は、自分の修道院か、彼の父の命令に依頼しのかどうかは明らかではありません。